Dla rodziców

Podstawowe informacje dla rodziców

Jak wspierać rozwój emocjonalny dziecka?

Prawidłowy rozwój emocjonalny pomaga dziecku w radzeniu sobie w nowych i trudnych sytuacjach, komunikowaniu się z rówieśnikami i dorosłymi oraz w nawiązywaniu pozytywnych relacji. Ważne jest więc, aby dziecko nauczyło się nazywać i rozumieć swoje emocje oraz poznało sposoby ich regulacji. Wsparciem dla malucha w tym procesie są dorośli, szczególnie rodzice, którzy przez ułatwienie, hamowanie i ukierunkowywanie wyrażania emocji mogą mu pomóc.

Okazuj własne emocje, np powiedz: dzisiaj jest mi jakoś smutno- sama nie wiem dlaczego, Cieszę się już jesteś! Ale ucieszyła mnie ta wiadomość, aż chce mi się śpiewać
Znajdź czas na wysłuchanie dziecka, gdy chce z tobą porozmawiać. Podkreślaj, że jest to dla ciebie bardzo ważne, np.”To co mówisz, jest bardzo interesujące. Cieszy mnie, że dowiedziałam się o tym od ciebie”. Mów o emocjach, jakie ci towarzyszą jeśli odkładacie rozmowę na później:” Porozmawiamy za chwilę, bo teraz jestem za bardzo zdenerwowana”.
Naucz dziecko słów wyrażających konkretne emocje i9 stany ducha, takich jak: szczęśliwy, smutny podenerwowany, wściekły, podekscytowany, przestraszony, zatroskany. Jak najczęściej używaj takich określeń w odniesieniu do własnych przeżyć
Odrzuć wartościowanie emocji, by dziecko nie czuło, że robi coś złego gdy jest smutne lub podenerwowane. Dawaj przykłady własnych odczuć, jakie ci towarzyszyły w takich sytuacjach. Akceptuj emocje malucha: Rozumiem, że masz prawo być smutny, bo zniszczyła ci się twoja ulubiona zabawka.
Mów dziecku, że jest dla ciebie ważne, że troszczysz się o nie, zależy ci na nim, myślisz o nim, kiedy jest w przedszkolu, i zaglądasz do niego, sprawdzając czy jest bezpieczne, gdy śpi lub jest chore.
Czytaj maluchowi wzruszające opowiadania, w których jest mowa o triumfie wytrwałości, konsekwencji. Nie wstydź się nazywać swoich emocji, gdy losy bohaterów wycisną ci łzy z oczu. Wczuwaj się w role, dramatyzuj, zmieniaj głos, śmiej się i wzruszaj adekwatnie do sytuacji.
Wprowadzaj do życia element niespodzianki i tajemnicy. Opowiadaj o ważnym wydarzeniu w życiu swoich przyjaciół, tak jakby to była czarodziejska baśń.
Naucz dziecko kilku technik opanowywania stresu. Należą do nich głębokie oddychanie myślenie o jakimś przyjemnym miejscu, wykonanie kilku ćwiczeń ruchowych, liczenie do 10. Stosuj te techniki, aby radzić sobie z własnymi doświadczeniami i przeżyciami.
Oglądaj z dzieckiem rodzinne zdjęcia, np.te robione tuż po jego urodzeniu, opowiadaj, w jakiej sytuacji zostały zrobione( w szpitalu, pierwszego dnia po powrocie do domu, kiedy zobaczyłaś jego pierwszy ząb). Powiedz, jakie odczucia towarzyszyły ci w tych chwilach.
Rozmawiajcie o ważnych wydarzeniach w życiu dziecka: jak się wtedy czuło? Co myślało?, Co pamięta? Spytaj czy teraz patrzy na to wydarzenie tk samo jak wtedy.
Rozmawiaj o emocjach związanych ze świętami ważnymi dla malucha, takimi jak urodziny, pierwsze dni w przedszkolu, wesele kogoś znajomego, Wigilia itp.